Kraina dzieciństwa jest dla człowieka pułapką sentymentalną. Rozprawka na 31 punktów – 62%
Dzieciństwo pojawia się często w literaturze i przywołuje u czytelników przeważnie miłe wspomnienia. Czas beztroski, spokoju i brak problemów, których doświadczamy w dorosłym życiu to ideał, do którego często wracamy myślami. Zdarza się jednak, że dzieciństwo pozbawione jest przyjemności i zmusza nas do szybszego dorastania. Młody człowiek musi mierzyć się z przeszkodami przerastającymi jego psychikę i możliwości. Dla człowieka, kraina dzieciństwa jest pułapką sentymentalną.
W pierwszym fragmencie opowiadania Brunona Schulza bohater powraca wspomnieniami to magicznego czasu dzieciństwa. Sobotnie popołudnia wspomina szczególnie, gdyż uwagę dziecka przykuwały elementy pozornie błahe, niedostrzegalne przez dorosłego. Bohatera fascynuje popołudniowe słońce oślepiające przechodniów i rynek pełen zachwycających roślin, które jakby uosobione dostosowywały się to piękna sobotnich popołudni. Wraz z czasem i dorastaniem bohatera zaczął on dostrzegać prawdziwe oblicze rynku, a także życia, które straciło dziecięce barwy. Kwiaty straciły swój zapach, a jedyne co rozświetla plac to pustka. Bohater miło wspomina czas dzieciństwa i widzi je atrakcyjniejszym niż rzeczywistość. Dorosłość nie wydaje się być równie ciekawa, odpycha go lecz ze smutkiem musi ją zaakceptować. Kraina dzieciństwa jest dla niego pułapką sentymentalną, gdyż ilość pozytywnych emocji związanych z dzieciństwem dominuje nad emocjami związanymi z rzeczywistością.
Drugi fragment opowiadania “Sklepy cynamonowe” wprawia również czytelników w sentymentalny nastrój. Bohater błądzący w labiryncie ulic, ulegający swojej bujnej wyobraźni wspomina czas ćwiczeń rysunkowych u profesora Arendta. Lekcje wspomina z zapałem, towarzyszą mu pozytywne emocje związane zarówno z wydarzeniami jak i osobą nauczyciela. Wspomnienia z zajęć przypominają opowieści, jakie moglibyśmy przedstawić rówieśnikom, by zmusić ich w pewien sposób do refleksji na temat własnego dzieciństwa. Z fragmentu opowiadania wyłania się nie tylko pewne wspomnienie, lecz także przygoda związana ze spacerem po ulicach. Podobnie jak w pierwszym fragmencie, bohater oddaje się wręcz przeszłości i wpada w emocjonalną, sentymentalną pułapkę krainy dzieciństwa będącą dla niego szczęśliwym epizodem w życiu.
Tomasz Judym z “Ludzi Bezdomnych” posiada negatywne wspomnienia dotyczące dzieciństwa. Nie jest to czas beztroski, zabawy i domu pełnego miłości lecz bieda i codzienne awantury powodowane przez pijanego ojca. Jako dziecko doświadcza czym jest alkoholizm, pozornym wyzwoleniem okazuje się być śmierć matki gdy trafia pod opiekę ciotki. Pamiętając przeszłość i doświadczając wielu przykrości pragnie pomagać ubogim, podobnych do niego w dzieciństwie. Nie posiada wiele pomimo wykształcenia, lecz dzieciństwo zostawiło na nim znamię motywujące do pomocy innym. Ono także, chroni Judyma przed uległością wobec lekarskiej elity, zimnej wobec biednych ludzi. Kraina dzieciństwa jest emocjonalną pułapką, z jednej strony przywołującą negatywne wspomnienia, z drugiej zaś motywującą do szlachetnego działania.
Dzieciństwo Ignacego Rzeckiego z “Lalki” B. Prusa to połączenie wspomnień przywołanych wcześniej bohaterów. Rzecki wychowuje się w ubóstwie, w niewielkim mieszkaniu wraz z ciotką i ojcem. Pomimo biedy czerpał z życia radość i korzystał z dzieciństwa. “Pamiętam, że w pogodne dnie puszczałem na ulicy latawce, a w razie słoty wydmuchiwałem w izbie bańki mydlane”..
“Dużo radości, przynajmniej dla mnie..”
Bohatera kształtuje ojcowska miłość, a później także miłość do Napoleona, którą ojciec zaszczepił w młodym Ignacym. W nocy budził syna do musztry żołnierskiej i budził okrzykiem wzywającym do broni. Czas dzieciństwa dla tego bohatera jest szczególnie sentymentalny. Z treści lektury wiemy, że zamiłowanie do Napoleona towarzyszy Rzeckiemu nawet w okresie dorosłości. Dar otrzymany od ojca w wieku dziecięcym Ignacy pielęgnował i chętnie powracał myślami do dziecięcej krainy.
Nie moglibyśmy wysnuć jednoznacznych wniosków na temat dzieciństwa- czy jest ono w życiu każdego człowieka takie same. Pomiędzy różniącymi się wspomnieniami dzieciństwa przywołanych bohaterów możemy jednak zauważyć wspólny element, jakim jest sentymentalność wspominanych wydarzeń. Bez względu na to, czy dzieciństwo wspomniane zostało pozytywnie, czy negatywnie ciągnęło się za bohaterami aż do okresu dorosłości. Choć pojęcie pułapki nacechowane jest nieprzyjaźnie nie oznacza wcale, że jakakolwiek z wymienionych postaci jest dręczona dzieciństwem. Dzieciństwo jednak jest czymś od czego nigdy nie uciekną, nawet gdyby chcieli zapomnieć o przykrych wydarzeniach. Jest czymś co w pewien sposób ich więzi ale nie ogranicza, jest dla człowieka pułapką sentymentalną, która wbrew pozorom zostawia pozytywne ślady w dorosłym życiu.