Rozprawki maturalne pisane przez sztuczną inteligencję

UWAGA teksty rozprawek wygenerowanych przez AI, publikacja w celach poglądowych. Cała treść została wygenerowana przez AI i zwiera błędy.

Praca pierwsza.

Rozprawka: “Szczęście osobiste czy dobro ogółu” w świetle analizy “Lalki”, “Antygony” oraz “Mistrza i Małgorzaty”.

Szczęście osobiste i dobro ogółu to motywy, które od wieków pojawiają się w literaturze. Z jednej strony każdy z nas pragnie realizować swoje marzenia i aspiracje, z drugiej – jesteśmy częścią społeczności, której dobro również jest dla nas ważne. Dylematy związane z wyborem między szczęściem osobistym a dobrem ogółu pojawiają się w wielu dziełach literackich. Przykładem tego jest “Lalka” Bolesława Prusa, “Antygona” Sofoklesa oraz “Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa.

W “Lalce” Prusa główny bohater, Stanisław Wokulski, jest postacią pełną sprzeczności. Z jednej strony pragnie osiągnąć sukces osobisty, zdobyć majątek i zdobyć serce Izabeli Łęckiej. W wielu sytuacjach jest gotów poświęcić własne dobro dla dobra ogółu, angażując się w działania społeczne i patriotyczne. Jego wybory często wynikają z wewnętrznego konfliktu między pragnieniem realizacji własnych marzeń a poczuciem odpowiedzialności za innych. Prus ukazuje, że w dążeniu do szczęścia osobistego trudno jest zachować równowagę między interesem indywidualnym a dobrem społeczności.

“Antygona” Sofoklesa przedstawia konflikt między jednostką a państwem. Tytułowa bohaterka, nie chcąc podporządkować się rozkazowi króla Kreona, decyduje się pochować swego brata, co jest zakazane. Antygona działa zgodnie ze swoim sumieniem i poczuciem obowiązku wobec rodziny, nawet kosztem własnego życia. Kreon natomiast, reprezentując interes państwa, stawia dobro ogółu ponad szczęściem jednostki. Tragedia ukazuje, że konflikt między interesem osobistym a dobrem ogółu może prowadzić do tragicznych skutków.

W “Mistrzu i Małgorzacie” Bułhakowa pojawia się postać Małgorzaty, która pragnie uratować ukochanego Mistrza. W jej przypadku szczęście osobiste łączy się z dobrem ogółu, gdyż w ratowaniu Mistrza widzi nie tylko spełnienie własnych pragnień, ale także opór wobec zła i niesprawiedliwości. Bułhakow ukazuje, że dążenie do szczęścia osobistego może łączyć się z działaniem na rzecz dobra społecznego, jeśli jest kierowane prawdziwą miłością i poświęceniem.

Wnioskując, zarówno “Lalka”, “Antygona”, jak i “Mistrz i Małgorzata” ukazują złożoność relacji między dążeniem do szczęścia osobistego a poczuciem odpowiedzialności za dobro ogółu. W każdym z tych dzieł bohaterowie są postawieni przed trudnymi wyborami, które dotyczą nie tylko ich własnego losu, ale także losu innych. Literatura pokazuje, że dążenie do szczęścia osobistego nie jest sprzeczne z działaniem na rzecz dobra ogółu, ale wymaga refleksji, rozwagi i odpowiedzialności.

To ważne przesłanie dla współczesnych czytelników, którzy również zmagają się z dylematami związanymi z wyborem między realizacją własnych marzeń a poczuciem obowiązku wobec społeczności. Dzieła literackie, analizując ten problem, uczą nas, że prawdziwe szczęście jest możliwe tylko wtedy, gdy dbamy nie tylko o siebie, ale także o innych.

Praca druga.

Rozprawka: “Czy odkupienie win zwalnia z odpowiedzialności za uczynione krzywdy?” w świetle “Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza.

“Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza można uznać za jedno z najważniejszych dzieł w polskiej literaturze. Choć jest to epos narodowy opowiadający o życiu szlacheckim w okresie napoleońskim, przemycone w nim zostały uniwersalne wartości i pytania moralne. Jednym z nich jest problem odpowiedzialności za popełnione błędy i możliwości ich odkupienia.

W “Panu Tadeuszu” pojawia się postać Gerwazego, który przez lata pała nienawiścią do Horeszków, a w szczególności do Jacka Soplicy. To właśnie Jacek doprowadził do śmierci brata Gerwazego. Jednak w miarę rozwoju fabuły poznajemy prawdziwą historię Jacka – zakonnik Bernardyn, który po latach skruchy powrócił do Polski, by naprawić swój błąd. Jacek chce zrehabilitować rodzinę Sopliców poprzez małżeństwo Telimeny z Tadeuszem. Mimo że Jacek przeżył lata skruchy i pokuty, czy odkupienie jego win zwalnia go z odpowiedzialności za śmierć brata Gerwazego?

Adam Mickiewicz prezentuje nam dylemat moralny. Z jednej strony mamy bohatera, który zdaje sobie sprawę z ciężaru swojego czynu i szuka odkupienia. Z drugiej strony ból i krzywda wyrządzona Gerwazemu pozostaje niezagojona. Epos pokazuje, że choć odkupienie jest możliwe, nie zawsze jest w stanie zatrzeć uczynione wcześniej krzywdy.

Kontekst historyczno-literacki dodatkowo podkreśla tę problematykę. W czasach, w których powstał “Pan Tadeusz”, Polska była pod zaborami. Wielu Polaków popełniło błędy wobec własnego narodu, a idea odkupienia stała się ważna w kontekście walki o niepodległość. Mickiewicz, patrząc na losy Jacka Soplicy, pokazuje, że chociaż błąd można odkupić, to odpowiedzialność za przeszłe czyny pozostaje.

Podsumowując, “Pan Tadeusz” ukazuje, że choć odkupienie win jest ważne i pożądane, nie zwalnia ono z odpowiedzialności za wcześniejsze krzywdy. Ta uniwersalna prawda, zawarta w eposie Mickiewicza, przypomina o konieczności rozliczenia się z własnym sumieniem, niezależnie od okoliczności historycznych i literackich.